کیهان شناسی به زبان ساده

کیهان چیست ؟

جهان عالم یا کیهان هر آن چیزی است که وجود دارد. منظورمان تمام ماده ، انرژی ، زمان و مکان است ؛ و جالب تر این که مقیاس آن در ذهن نمی گنجد . به جرأت می توان گفت که تقریبا هرچیزی در عالم ، جزئی از چیزی بزرگتر است. برای خرید کتاب دایره المعارف اسرار ستارگان روی این لینک کلیک کنید.

انفجار بزرگ 

حدود 3/8 میلیارد سال پیش ، رویدادی به غایت دراماتیک ، آغاز فضا و زمان را رقم زد و ناگهان از هیچ ، جهان به شکل نقطه ای از انرژی خالص پدیدار شد. در یک لحظه ، طی پدیده ای که با عنوان انفجار بزرگ یا مهبانگ شناخته می شود ، عالم هزاران میلیارد میلیارد بار گسترش یافت و همچنان که به بزرگتر شدن خود ادامه می داد ، در مقایسه با آن تولد داغ حیرت انگیز خنک تر می شد. در اولین کسر های ثانیه ی نخست ، سوپ حجیمی از ذرات ریز شکل گرفت که در همنکش با یکدیگر بودند.

برخی از این ذرات به هم پیوستند و هسته ی اتم ها ( واحدهای سازنده ی هر آنچه امروز در جای جای عالم می بینیم ) را شکل دادند. ده ها هزار سال بعد ، اتم های واقعی شکل گرفتند و صد ها میلیون سال بعد ، نخستین ستارگان و کهکشان ها به وجود آمدند. برای خرید کتاب های علمی روی این لینک کلیک کنید.

اجرام سماوی 

انواع مختلفی از اجرام به مقادير متفاوتی در فضا وجود دارند، از پرتوهای کیهانی (ذرات زيراتمی بارداری که با سرعتهای نزديك به نور در فضا سرگردانند) گرفته تا خوشه های کهکشانی وسیع و باشکوه.
با این حال، ستارگان با فاصله ی بسیار، بیشترین اجرامی هستند که میتوان واقعا در آسمان مشاهده کرد، چرا که آنها از خود نور میتابانند. اغلب دیگر پدیده های رؤیت پذیر در آسمان شب، یا به طور عمده از ستارگان تشکیل شده اند (کهکشانها و خوشه های ستاره ای) یا به خاطر بازتاب نور ستارگان قابل مشاهده هستند، مانند سیارات، قمرها و دنباله دارها.

علاوه بر این، اجسام به غایت کم فروغ یا کاملا تاریک متنوعی نیز در فضا وجود دارند، مانند کوتوله های قهوه ای و سیاه چاله ها که آشکارسازی برخی از آنها بسیار دشوار و در برخی موارد، عملا غیرممکن است.

ستارگان

ستاره، گوی گازی به شدت داغی است که از طریق گداخت هسته ای هیدروژن (و بعضی وقتها، دیگر عناصر) انرژی تولید می کند. تمام ستارگان نزدیک، بخشی از کهکشان راه شیری هستند که همان طور که در این عکس به نمایش درآمده، به شکل نواری مه آلود در پهنه ی آسمان شب دیده میشود. 

 خوشه های ستاره ای

خوشه ی ستاره ای، مجموعه ی بزرگی از ستارگانی است که در قید گرانش یکدیگر، گرد آمده اند. تاکنون چند هزار خوشه ی ستاره ای در کهکشان خودمان شناسایی کرده ایم که به دو گروه تقسیم می شوند، خوشه های کروی (مانند خوشه ای که در تصویر می بینید) و خوشه های باز.

 کوتوله های قهوه ای

کوتوله ی قهوه ای تقریبا یک ستاره است. کوتوله های قهوه ای به مراتب سنگین تر از اغلب سيارات هستند، اما به اندازه ی کافی سنگین نیستند تا بتوانند همانند ستارگان، گداخت هسته ای هیدروژن معمولی را به شکل پایدار انجام دهند. در این تصویر، تابش کم فروغ کوتولهای قهوه ای را می بینید (درون مربع) که به دور ستاره ای خورشید مانند می گردد.

 پسماندهای ستاره ای

وقتی ستارگان سنگین می میرند، پسماندهای متنوعی بر جا می گذارند. این پسماند همیشه حاوی بازماندهای فشرده از هسته ی ستاره ی اصلی است. جسم شبح واری که در این تصویر می بینید، ذرات گاز و غباری است که به هنگام انفجار ابرنواختری ستاره ای از آن فوران یافته است.

منبع / baratbooks.ir